Over ons
Hoi, ik ben Sharon.
“Take pride for how far you have come”
Vanaf dat ik kan lopen was ik rondom paarden te vinden. Ik vond het geweldig om te kijken op wedstrijden, hoe anderen reden. Echter had ik nooit gedacht dat paarden een belangrijke rol in mijn leven zouden krijgen.
Op mijn achttiende levensjaar werd er fibromyalgie geconstateerd. Dit is een reumasoort die pijn in de aanhechtingen van pezen en spieren veroorzaakt. Op dat moment was ik gestopt met mijn opleiding. In overleg met de reumatoloog heb ik zelf een therapie samengesteld om weer sterker te worden. De plaatselijke manege werd gebeld. Elke woensdagochtend mocht ik meerijden op een manegepaard in een les met vrouwen. De eerste keren was ik drukker met de verzorging dan met rijden. Slechts vijf minuten kon ik volhouden, daarna weer afzadelen. Elke week ging ik trouw naar de rijles, elke les een paar minuten meer rondstappen. Ik merkte dat ik de dagen daarna soepeler werd, minder pijn had en meer energie. Na een jaar opbouwen, kon ik een heel lesuur rijden. Dat was het moment dat ik besloot om weer terug naar school te gaan.
Ik heb succesvol het diploma onderwijsassistent in ontvangst mogen nemen!
Door de lichamelijke klachten werd ik angstig op het paard. Ik kon het me immers niet veroorloven om te vallen. Na twee jaar dressuurmatig trainen, wilde ik van mijn angst af. Op een zondagmiddag ging ik bij de buren in de bak rijden. In het midden stond een hindernis laag opgebouwd. Ik stuurde er heen en met een harde gil… stond ik aan de overkant! Na nog twee keer springen, ging ik lachend naar huis. Daar vertelde ik dat ik een eventingles bij Alice Naber-Lozeman wilde volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Tijdens deze les was de glimlach niet van mijn gezicht te krijgen. Wat een geweldig gevoel is het om te kunnen springen!
“Have faith in how far you can go”
Op dat moment besefte ik wat paarden kunnen betekenen voor mensen. De paarden gaven mij mijn leven terug, nu was het mijn beurt. Vele boeken, filmpjes, wedstrijden kijken, clinics bekijken, theorie avonden, lid worden van een fokkersclub, urenlange gesprekken en stages kwamen aan bod.
Alle informatie en ervaringen heb ik gebundeld tot een eigen ontwikkelde methode.
Met deze methode hoop ik zoveel mogelijk kinderen en volwassenen te kunnen begeleiden. Elk paard en ruiter verdient het om ontspannen te kunnen rijden mét een glimlach!
Sharon Besseling